Ik was het type dat altijd gewoon maar doorging, bijvoorbeeld met migraine en na een nacht op de eerste hulp met een gebroken voet (auto-ongeluk). Ik heb zelfs de rapportvergadering van mijn mentorklas nog afgemaakt na een telefoontje over het plotseling overlijden van een dierbare. Ik ging door op wilskracht, vooral wanneer het om werk ging.

Wat ik nog niet zo doorhad, was dat het al jaren alleen maar om ‘school’ draaide. De werkdruk werd steeds hoger en om mijn werk goed te kunnen blijven doen, maakte ik nauwelijks tijd voor andere dingen. Heel soms vroeg ik me af of ik nog wel leuk vond; het kostte me op den duur meer energie dat het me opleverde en ik had dagelijks een gejaagd gevoel. Maar ik zag het pas nadat ik die bewuste dag letterlijk omviel van de stress.

En nu?

Dat was uiteindelijk wel de wake-upcall die me liet inzien dat mijn werk nooit belangrijker mocht zijn dan mijn gezondheid en mijn privéleven. Noodgedwongen ging ik op zoek naar manieren om meer te kunnen ontspannen. Rationeel gezien wist ik het wel, maar door adem- en lichaamswerk heb ik beter leren voelen wat ik nodig had en dat was echt wel wat meer (of minder) dan alleen maar werk, school en druk, druk, druk.

De werkdruk is niet minder (hallo onderwijs), maar ik maak nu ook genoeg tijd voor dingen die me energie geven: hardlopen, fotografie, vriendschappen, lezen, stedentrips en aan zee zijn. Ik voel me een stuk relaxter dan toen ik me totaal door de volle schoolagenda liet leiden en heb ontdekt dat ik dus gewoon anders met die jaarplanning en de werkdruk om kan gaan.

Typisch Natascha:

• Na maanden- en nachtenlang werken aan mijn scriptie heb ik op de achterkant van een kassabon een krabbel aan mijn vriend ondertekend dat ik nooit meer zou gaan studeren. Nu, jaren later en weer een paar opleidingen verder op het gebied van vitaliteit, coaching en adem, ben ik verplicht om jaarlijks masterclasses en nascholing te volgen voor mijn praktijk. #eeuwigestudent #vindikhelemaalnieterg
• Toen ik als 10-jarige de hele jeugdafdeling van de bieb in het dorp had gelezen, kreeg ik speciale toestemming om boeken bij de volwassenen te lenen. Meteen veranderden de onderwerpen van mijn spreekbeurten: van sport en dierverzorging naar zaken als energie en psychologie. Zingeving is nog steeds een belangrijke drive: ben je op je plek in je baan, je leven? Wat belemmert je als dat nog niet zo is?
• Ik ben ooit onmiddellijk gestopt met roken toen onze hond de rest van zijn leven aan de dure medicatie moest. Ik had nou eenmaal een keuze en hij niet. Om het niet-roken makkelijker te maken, ben ik gaan hardlopen. Brownie is oud geworden en leeft niet meer, maar ik loop nog steeds hard en ben in training voor mijn volgende marathon. Doorzetten en volhouden heeft soms ook een gezonde kant.

Hoe ik het zie

Voor mij is het zo dat ik me relaxter voel én meer energie heb sinds ik voorrang geef aan wat goed is voor mij en voor mijn gezondheid. Via lichaamsgerichte oefeningen en ademwerk begon ik me bewust te worden van wat ik nodig had, los van werkdruk en school. Niet langer hoefde ik nóg harder te werken en mezelf te overvragen als ik moe of gestrest was. Dat heb ik echt moeten leren, want ik had geen idéé: ik functioneerde vooral rationeel.

Mezelf supporten in plaats van pushen heeft me veel gebracht. Ik doe mijn werk op een ontspannen manier en zonder dat gejaagde gevoel ben ik thuis ook veel relaxter. Er is een betere balans tussen nog steeds goed werk leveren en ook genieten van een privéleven.

Als je me echt zou kennen, zou je weten dat ik

• Boeken koop en verzamel om op een stapel te leggen die ik de vakantiestapel noem en vervolgens niet op vakantie ga. Literatuur, non-fictie, studieboeken, ademboeken, poëzie: ik verheug me op de boeken en een vakantie zolang ik naar die stapel kijk.
• Ambivert ben: ik zwerf heel graag in mijn eentje, zoals een introvert zich het best kan opladen én ik voel me thuis op een podium, voor een groep, of op een festival;
• Hardloopfoto’s maak waar ik zelf niet op sta en waar meestal zelfs geen enkele loper op te zien is. Als het uitzicht mooi is, wil ik het beeld delen. Soms ga ik na een run terug naar die plek voor een foto met mijn grote camera.
• Als kind leraar of dierenarts wilde worden. Na mijn studies Nederlands en kunstwetenschap kwam ik in het onderwijs te werken. Als vrijwilliger in een dierenopvang en door asieldieren te adopteren kon ik ook in de buurt van die andere droom blijven.
• Nooit meer vlees heb gegeten sinds er in de jaren 80 een veer in de verse kippensoep zat. Ik zag op dat moment levendig voor me hoe ik in een kip beet. Nog steeds word ik misselijk als ik van die weeïge soep ruik. Zelfs bij plantaardige kipstukjes blijf ik uit de buurt.
• Het vertik om te strijken: dan maar in de kreukels.